Po remoncie - pokoik Oli

Ostatnie dni były trochę zwariowane. Stąd moja blogowa przerwa i marne udzielanie się na facebookowym fanpejdżu. Nie było stukania w klawiaturę, nie było czasu na pstrykanie fot i pisanie. Zamiast rozważać godzinami tematykę nowych postów, myślałam o kafelkach, listwach, panelach i ościeżnicach.

Każda wolna chwila przeznaczona była na sprzątanie, dreptanie, przenoszenie gratów z miejsca na miejsce, przestawianie mebli, czyszczenie okurzonych sof i dywanów.

Efektu, niby nie widać, bo nadal większość przedmiotów nie ma własnego miejsca. Ciągle jest coś do poprawki, wciąż nie mamy kuchni. Nie mam też wystarczająco miejsca w szafach, by pochować zgromadzone przez lata ciuchy. 

Uwierzcie, spokojnie mogłabym obdarować nimi pół miasta i jeszcze zostałoby tyle, żebym mogłabym otworzyć ciucholand. 

To nie wiarygodne, że mając tyką garderobę codziennie powtarzam sobie, że nie mam co na siebie włożyć. 

Cóż począć, skoro to prawda. Większość z tych rzeczy pamięta jeszcze czasy studenckie, a na co mi teraz tyle szpilek, za ciasnych jeansów i imprezowych fatałaszków??? 

Ale nie o ciuchach miała być tu mowa. 

Postawiłam sobie cel - do swoich urodzin sprowadzimy się do siebie. Nie potrafię za bardzo tynkować i kłaść kafli, czy podłogi, ale zawsze dobra byłam w popędzaniu. Więc łaziłam, zrzędziłam, prosiłam, groziłam i jest - remont zbliża się ku końcowi. Wczoraj zbliżył się nawet na tyle, że w końcu mogliśmy spędzić pierwszą noc na swoim. Jeszcze nie do końca jest przytulnie i po mojemu. Jeszcze wiele brakuje do tego, bym, mogła powiedzieć, że jest dokładnie tak jak to sobie wyobrażałam. 

W tym całym przeprowadzkowo-remontowym bałaganie miałam jednak jeden priorytet - pokój Oli. To on miał być gotowy pierwszy, to on był najważniejszy. W końcu to jej pierwsze własne cztery kąty. Jej maleńkie (na prawdę maleńkie!) królestwo. 

Brakuje jeszcze lampek ze świecących kulek, obrazków, czy zdjęć. Będą też inne zasłony i w przyszłości "bardziej dorosłe" łóżeczko. Nie mogłam za bardzo poszaleć, bo pokoik nie jest wielki i łatwo tu o zagracenie. Poza tym ograniczał mnie budżet. 

Jak wyszło ocenicie sami.

 Poniżej w ramce haftowane cudo, które Ola dostała po swych narodzinach.

P.S. kolor ścian na każdym zdjęciu inny :) ale jest to spowodowane oświetleniem. Najbardziej zbliżony do oryginału jest chyba na tym ostatnim zdjęciu.

Ciekawscy niech będą czujni, bo niebawem na blogu więcej zdjęć Oli pokoju i pojawiających się w nim gadżetów.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Tak wiem, spóźniona, ale obiecana kolejna porcja zdjęć. A na nich więcej zdjęć Olci w swoim pokoju.
Jeszcze nic nowego nie doszło. Łóżeczko planujemy zmienić dopiero na Oli drugie urodziny, ale na pewno niedługo pojawią się te lampeczki od Cotton Ball Lights (nad łóżeczkiem):

http://www.cottonballlights.pl/media/catalog/product/cache/1/image/9df78eab33525d08d6e5fb8d27136e95/1/6/16.jpg

Tej małej lokatorce pokoik się podoba, a to dla mnie było najważniejsze. 

Łyse ściany też doczekają się dekoracji. Jedną nawet planuję zrobić własnoręcznie. ;)